به نقل از «اکوفارس»

خطرات لخته خون در پا، علائم و راه‌های پیشگیری

تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۲۳۷۴۱

به گزارش ایسنا، لخته خون در پا در واقع ترومبوز ورید عمقی (دی‌وی‌تی) است که ممکن است تا مدت‌ها از وجود آن در عروق پا بی‌خبر باشید.

در بسیاری از موارد علائم فیزیکی به‌ عنوان موارد جزئی از سوی فردی که به این عارضه دچار شده تلقی می‌شوند یا در نتیجه افزایش سن این علائم نادیده گرفته می‌شوند. همچنین در برخی موارد لخته خون علائم آشکار ندارد و ممکن است علامتی مشاهده نشود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بنابراین تا زمانی که مشکلات جدی و شدید رخ ندهد امکان دارد که متوجه آن نشوید.

به گزارش سایت تخصصی «وری‌ول هلث»، آگاه شدن از علائم تشکیل لخته خون در ساق پا به تعیین زمان لازم و به موقع برای درمان کمک می‌کند.

شایع‌ترین محل برای تشکیل لخته‌ خون در پاها، وریدهای عمیق و بزرگ ساق پا، ران یا لگن است. این سیاهرگ‌ها، رگ‌های خونی اصلی‌ هستند که خون را به قلب باز می‌گردانند.

لخته‌های خون زمانی تشکیل می‌شوند که حادثه‌ای مانند جراحت یا جراحی در لگن یا پاها باعث آسیب به پوشش رگ خونی می‌شود و آن را باریک می‌کند. لخته‌های خون همچنین زمانی که ترکیب خون شما تغییر کند و آزادانه جریان نداشته باشد، راحت‌تر تشکیل می‌شوند.

در صورت آزاد شدن یک قطعه از لخته‌ خون در عروق پا، این لخته از طریق جریان خون در بدن جا به جا می‌شود و این خطر وجود دارد که جریان خون به ریه‌ها را مسدود کند. این مشکل شدید و خطرناک، آمبولی ریه نامیده می‌شود و اگر سریع درمان نشود، خطر مرگ را در پی خواهد داشت.

اما هنگامی که لخته‌خون پا در جای خود باقی بماند، باعث ایجاد وضعیتی می‌شود که «سندرم پس از ترومبوتیک» نامیده می‌شود. این مشکل باعث آسیب دائمی دریچه‌های وریدهای پا می‌شود و در نتیجه درد، تورم و زخم ساق پا را ایجاد می‌کند.

علائم آشکار لخته‌ شدن خون در پا

درد ضربان‌دار که معمولا در یک ناحیه از یک ساق پا یا ران، هنگام راه رفتن یا ایستادن، متمرکز می‌شود و مانند گرفتگی عضلانی است از علائم آشکار این عارضه است.

همچنین تورم که به‌ طور ناگهانی در ناحیه آسیب‌دیده یا در امتداد سیاهرگ در پای آسیب‌دیده رخ می‌دهد، قرمزی ناشی از التهاب که معمولا در ناحیه آسیب‌دیده پخش می‌شود، احساس گرما (معمولا نشانه‌ التهاب است) در ناحیه‌ای از پا که متورم یا دردناک است هم از دیگر نشانه‌های مشخص این وضعیت هستند.

برخی از علائم دیگر وجود لخته خون در پای شامل تنگی نفس که بدون هیچ دلیل واضحی رخ می‌دهد و همچنین ضخیم‌ شدن یا سفت شدن ورید پا که طناب نامیده می‌شود، هستند.

با این حال از آنجایی که وریدهای عمقی پا از روی پوست دیده نمی‌شوند، لخته خون در پا می‌تواند نامرئی باشد.

حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد از لخته‌های خونی پا مورد توجه قرار نمی‌گیرند زیرا علائم معمولی ایجاد نمی‌کنند.

برخی از افراد تا زمانی که به آمبولی ریه نرسد و مشکلات جدی ایجاد نکند، نمی‌دانند به این بیماری مبتلا شده‌اند.

توصیه‌هایی برای کاهش خطر لخته‌ شدن خون در پا

برای کاهش خطر لخته‌ شدن خون در پا می‌توانید از توصیه‌های زیر کمک بگیرید هرچند این توصیه‌ها جایگزین تشخیص و روش‌های درمانی تجویز شده از سوی پزشک متخصص نیستند و در صورت نیاز مشورت با فرد متخصص ضروریست:

* فعال بمانید و تا جایی که می‌توانید تحرک داشته باشید.

* لباس‌های گشاد بپوشید و به‌ خصوص از جوراب‌ استفاده کنید.

* در صورت تجویز پزشک از جوراب‌های فشاری یا جوراب‌های گردش خون استفاده کنید.

* پاهای خود را در فواصل زمانی معین در طول روز ۱۲ سانتی‌متر بالاتر از قلب خود قرار دهید.

* اگر اضافه وزن دارید حتما برای کم کردن آن اقدام کنید.

* در صورت امکان بیش از یک ساعت در یک زمان ایستاده یا نشسته نمانید به‌ ویژه اگر سفر می‌کنید و سفرتان بیش از چهار ساعت طول می‌کشد.

* اگر قرار است در یک سفر طولانی بنشینید، وضعیت نشستن خود را تا حد امکان تغییر دهید.

* اگر در حالت نشسته‌ قرار دارید و نمی‌توانید برای مدت طولانی حرکت کنید، انگشتان پا را به سمت جلو بکشید و خم کنید و با پاهای خود دایره‌هایی ایجاد کنید تا خون شما به گردش درآید.

* مصرف نمک را در رژیم غذایی‌ خود کاهش دهید.

* مراقب صدمه خوردن پاهایتان باشید و تا حد امکان از آن اجتناب کنید.

* در مورد خطر لخته‌ شدن خون در صورت مصرف هورمون‌ها برای پیشگیری از بارداری یا درمان جایگزین، یا در طول بارداری و بلافاصله پس از آن با پزشک مشورت کنید.

به گزارش ایندیپندنت، متخصصان همچنین می‌گویند که اگر خطر ابتلا به لخته‌ خون در پا زیاد است یا با لخته خون مواجه‌ هستید، پزشک برای درمان یک داروی ضد انعقاد تجویز می‌کند. این داروها که رقیق‌کننده‌های خون نیز نامیده می‌شوند، روی عوامل لخته‌ کننده خون کار می‌کنند تا از تشکیل لخته‌های جدید و افزایش اندازه لخته‌های موجود جلوگیری کنند. درمان ضد انعقاد، درمان اولیه استاندارد برای عارضه لخته‌ خون پا است.

اگر در مورد علائم نشان‌دهنده لخته‌خون در پاهایتان مطمئن نیستید با متخصص یا پزشک تماس بگیرید.

لخته‌شدن خون در پا یک مشکل جدی است. دانستن علائم لختگی خون در پا برای تشخیص سریع و شروع درمان به‌ موقع موثر است. اگر عوامل خطر لخته خون در ساق پا را حس کردید، این درد و تورم پا را جدی بگیرید و به متخصص مراجعه کنید.

اگر اخیرا جراحی کرده‌اید، پیروی از دستورالعمل‌های بعد از عمل برای کاهش خطر لخته‌ شدن خون در پایتان بسیار مهم است. دستورالعمل‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

* انجام تمرینات خاص مانند چرخش مچ پا و بالا و پایین بردن پاهای خود چندین بار در روز

* مصرف داروهای ضد درد برای امکان حرکت تا حد امکان

* مصرف داروهای ضد انعقاد (رقیق‌کننده‌های خون) در برخی موارد

* پوشیدن جوراب‌های فشاری 

منبع: اکوفارس

کلیدواژه: بانک مرکزی شاخص بورس افزایش قیمت طلای جهانی قیمت روز خودرو لخته خون در پا شدن خون خطر لخته ساق پا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۲۳۷۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اختلال ترس از فراموش شدن چیست؟

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، بیشتر مردم امیدوارند که عزیزانشان از آنها به نیکی یاد کنند و طبیعی است که گهگاه نگران فراموش شدنشان باشند. اما برای برخی، ترس از فراموش شدن یا نادیده گرفته شدن را می توان به عنوان یک فوبیا در نظر گرفت.

بیشتر بخوانید: تله فوبیا یا اضطراب تلفن چیست؟

آتازاگورافوبیا ترس غیرعادی از به یاد ماندن است. همچنین می تواند شامل ترس از فراموش کردن کسی یا چیزی باشد. اگر ترس شما شامل فراموش شدن توسط یک فرد یا گروه اجتماعی خاص باشد، ممکن است بخشی از یک نوع فوبیای اجتماعی در نظر گرفته شود.

این مقاله به ویژگی‌های ترس از فراموشی و همچنین علل، علائم و گزینه‌های درمانی این فوبیا می‌پردازد.

تعریف ترس از فراموش شدن

آتازاگورافوبیا ترس شدید یا غیرمنطقی از فراموش شدن یا فراموش کردن کسی یا چیزی است؛ همچنین ممکن است شامل ترس از نادیده گرفته شدن یا جایگزین شدن باشد.

در برخی موارد، این وضعیت را می توان بخشی از فوبیای اجتماعی در نظر گرفت. تخمین زده می شود که ۱۵ میلیون آمریکایی با یک فوبیای اجتماعی زندگی می کنند. فوبیای اجتماعی زمانی است که ترس غیرمنطقی از قضاوت یا طرد شدن در یک موقعیت اجتماعی خاص دارید.

افراد مبتلا به آتازاگورافوبیا ممکن است اضطراب، استرس، یا وحشت ناتوان کننده ای را تجربه کنند که فقط به این فکر می کنند که فراموش می شوند. شما همچنین ممکن است علائم فیزیکی اضطراب مانند حالت تهوع، ضربان قلب سریع یا حتی یک حمله پانیک تمام عیار را هنگام مواجهه با ترس خود تجربه کنید.

ترس از فراموش شدن نیز ممکن است با نگرانی های خاص در مورد از دست دادن حافظه، مانند ترس از ابتلا به بیماری آلزایمر یا زوال عقل مرتبط باشد. این ترس ممکن است در حین مراقبت از فردی با این وضعیت ایجاد شود.

علائم آتازاگورافوبیا چیست؟

مانند بسیاری از فوبیاها، ترس از فراموشی می تواند با علائم روحی و جسمی همراه باشد. افراد مبتلا به آتازاگورافوبیا اگر واقعاً در یک موقعیت اجتماعی فراموش شوند یا نادیده گرفته شوند، یا زمانی که با فکر فراموش شدن یا فراموش کردن کسی یا چیزی مواجه شوند، ممکن است علائمی خاص را تجربه کنند.

علائم آتازاگورافوبیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ترس و اضطراب بیمارگونه زمانی که نادیده گرفته می شوند یا فراموش می شوند یا درک می کنند که ممکن است فراموش شوند.

دلهره و اضطراب شدید فقط به فکر فراموش شدن

اضطراب شدیدی که با خطر واقعی فراموش شدن تناسب ندارد

تجربه احساس فاجعه یا عذاب قریب الوقوع در مواجهه با موقعیتی که نگرانی از دست دادن حافظه یا فراموش نشدن را برمی انگیزد.

حالت تهوع یا ناراحتی شکمی

مشکل در خوابیدن

اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی که در آن‌ها احتمال فراموشی یا نادیده گرفته شدن وجود دارد

درد ناشی از تنش در نواحی خاصی از بدن

وحشت زدگی

علل آتازاگورافوبیا چیست؟

فوبیا باعث واکنش استرس فرد می شود که به عنوان پاسخ جنگ یا گریز نیز شناخته می شود. دلایل متعددی وجود دارد که این پاسخ استرس ممکن است با ترس از فراموش شدن ایجاد شود، از جمله:

ژنتیک: ژن‌های خاصی که توسط والدین بیولوژیکی منتقل می‌شوند نقش مهمی در فوبیا و سایر اختلالات اضطرابی دارند.

تجربه یادگیری مشاهده شده: اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر از همین موضوع می ترسد، ممکن است فرد یاد گرفته باشد که از فراموش شدن بترسد.

تجربه یادگیری مستقیم: سابقه تروما یا تجربه آسیب زا مانند فراموش شدن، پشت سر گذاشتن یا رها شدن یا از دست دادن والدین یا مراقب می تواند به ترس از فراموش شدن کمک کند.

تجربه یادگیری اطلاعاتی: قرار گرفتن در معرض افرادی که حافظه خود را از دست می دهند، مانند مراقبت از فرد مبتلا به زوال عقل یا آلزایمر، ممکن است منجر به ایجاد ترس از فراموشی شود.

آتازاگورافوبیا چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص آتازاگورافوبیا، یک متخصص سلامت روان به ویرایش پنجم « راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی » (DSM-۵)، کتابچه راهنمای رسمی انجمن روان‌پزشکی آمریکا مراجعه می‌کند.

DSM-۵ آتازاگورافوبیا را به عنوان یک وضعیت سلامت روان نمی شناسد، اما این وضعیت ممکن است به عنوان یک فوبیا خاص واجد شرایط باشد.

این راهنما از معیارهای تشخیصی زیر برای تشخیص فوبیای خاص استفاده می کند:

ترس پایدار است و بیش از شش ماه ادامه دارد.

از ترس به طور فعال اجتناب می شود و تقریباً همیشه باعث اضطراب فوری می شود.

ترس با خطر واقعی موقعیت تناسبی ندارد.

ترس باعث اختلال قابل توجهی در زمینه های اساسی عملکرد، از جمله عملکرد اجتماعی و شغلی می شود.

آتازاگورافوبیا چگونه درمان می شود؟

گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد که می تواند به بیمارانی که فوبیا دارند کمک کند. یک متخصص مراقبت های روان یک برنامه درمانی بر اساس علائمی که ارائه می دهید ایجاد می کند.

برخی از گزینه های درمانی مورد استفاده برای رفع ترس از فراموشی ممکن است عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری (CBT): این یک نوع گفتگو درمانی است که شامل تغییر افکار و رفتارهای فرد می شود. این به افراد کمک می کند تا یاد بگیرند که الگوهای تفکر ناسازگار (مشکل ساز) و رفتارهای مرتبط با فوبیای خاص خود را بهتر شناسایی و تغییر دهند. CBT یک درمان خط اول برای اختلالات اضطرابی در نظر گرفته می شود.

مواجهه درمانی: این درمان برای سال ها درمان اولیه برای فوبیا بوده است. به طور کلی شامل قرار دادن تدریجی یک فرد در معرض فوبیا به روشی ایمن برای کاهش اجتناب و کاهش ترس در طول زمان است.

میانجیگری ذهن آگاهی: این یک نوع تمرین مراقبه است که بر حضور کامل در لحظه فعلی تمرکز دارد. می تواند به شما در مدیریت سطوح اضطراب و ترس کمک کند.

دارو: گاهی اوقات از داروها برای کاهش علائم اضطراب که بخشی از فوبیا هستند، یا اگر همزمان علائم افسردگی یا یک اختلال اضطرابی اضافی وجود داشته باشد، استفاده می شود. داروها ممکن است شامل داروهای ضد اضطراب یا ضد افسردگی باشند.

خلاصه

ترس از فراموش شدن را آتازاگورافوبیا می نامند؛ وقتی فردی به این وضعیت مبتلا می شود، ترس شدیدی از فراموش شدن یا به یاد نیاوردن کسی یا چیزی وجود دارد. گزینه های درمانی مانند تکنیک های ذهن آگاهی، درمان شناختی رفتاری و دارو وجود دارد. کار با یک متخصص مراقبت های روان دارای مجوز می تواند به شما در مدیریت این وضعیت کمک کند.

منبع: سلامت نیوز

انتهای پیام/

کد خبر: 1228756 برچسب‌ها روان شناسی